هفتاد و چهارمین مجمع عمو‌می سازمان ملل متحد که از ۱۷ تا ۳۰ سپتامبر در شهر نیویورک آمریکا در جریان است، دو محور مهم را سرلوحه گردهمایی‌های امسال خود قرار داده است:  تغییرات جوی، و پوشش همگانی تندرستی. 

شعار‌ این دوره مجمع عمومی سازمان ملل که به ریاست «تیجانی محمد بانده» از نیجریه برگزار ‌می‌شود، «رقابتی که ‌می‌توانیم پیروز آن باشیم» است و قرار است بر اساس آن، رهبران جهان طی پنج نشست و مناظرات عمو‌می حول محورهای اقتصادی و سیاسی بیمه خدمات درمانی برای همه، به توافق جمعی برسند و راه حل‌های خود را ارائه دهند. 

سازمان جهانی بهداشت در خصوص عدم دسترسی مردم جهان به درمان و پیشگیری از بیماری‌ها هشدار داده است و اعلام کرده است که بر اساس یافته‌های‌ این سازمان، پنج میلیون بیمار مبتلا به سل و ۱۷ میلیون بیمار مبتلا به‌ ایدز به درمان دسترسی ندارند، و ۱.۱ میلیارد انسان با فشارخون بالا زندگی ‌می‌کنند، بدون آنکه امکان کنترل آن را داشته باشند.‌ این سازمان همچنین ‌می‌افزاید که ۲۰ میلیون نوزاد در دنیا به واکسن‌های اولیه، و ۲۰۴ میلیون زن به ملزومات درمانی زنانه و تنظیم خانواده، دسترسی ندارند. 

پوشش همگانی تندرستی، به‌ این معنی است که انسان‌های دنیا فارغ از میزان ثروت خود یا کشورشان بتوانند بدون دچار شدن به مضیقه‌های مالی، در هر مکان و زمانی، به خدمات بهداشتی و درمانی دسترسی یابند.  

کشور آمریکا یکی از کشورهایی است که بیمه خدمات درمانی عمو‌می ندارد و بیماری یکی از اعضای خانواده، در صدر دلایل ورشکستگی خانواده‌ها اعلام شده است. یافتن راه حلی برای هزینه‌های کمرشکن درمان و پیشگیری در آمریکا، همواره از وعده‌های انتخاباتی نامزدها بوده است. 

در‌ایران نیز علی‌رغم وجود بیمه خدمات درمانی عمومی، زمان‌های انتظار طولانی، کیفیت پایین خدمات درمانی و تامین اجتماعی عمومی، کمبود دارو در کشور و موارد مشابه دیگر، بحث درمان و پیشگیری را به یکی از موارد تاثیرگذار در بودجه خانواده‌ها بدل کرده است. 

حداقل ده درصد از درآمد ۸۰۰ میلیون نفر در دنیا، خرج درمان ‌می‌شود. نزدیک به دو و نیم میلیارد انسان در دنیا از بهداشت اولیه برخوردار نیستند، و ۱۰۰ میلیون نفر به دلیل هزینه‌های درمانی یکی از اعضای خانواده‌شان به فقر مطلق دچار ‌می‌شوند. سلامتی افراد در چرخه اقتصادی دنیا تاثیرگذار است، و از‌این رو حائز اهمیت است. یک فرد سالم، یک نیروی کار سالم و موفق است. یک کودک سالم امکان یادگیری مناسب دارد، و افرادی که قادر به تامین معاش و درآمدزایی هستند، از فقر و وابستگی به کمک‌های دولتی بی‌نیازند. از این رو، سازمان جهانی بهداشت در اساسنامه سال ۱۹۴۸ خود، سلامتی را از حقوق اولیه بشر عنوان کرد و خواستار متعهد شدن دولت‌ها به تامین امکان دستیابی به سلامت شد. 

بر همین اساس،‌ این سازمان شعار سال ۲۰۱۹ را پوشش همگانی تندرستی اعلام کرد که در ادامه شعار سال پیش (سلامت برای همه در هر مکان) است و بر اساس آن، بیانیه سیاسی پوشش همگانی سلامت سازمان ملل تهیه شده است. رهبران دنیا در روز ۲۳ سپتامبر در نیویورک، بر أساس آن بیانیه، تصمیم‌گیری خواهند کرد.‌

این اولین ملاقات سطح بالا در خصوص پوشش همگانی خدمات درمانی و سلامت در دنیا خواهد بود و فرصتی است تا سران جهان و سازمان‌های مرتبط، گام‌های عملی و جدی‌ در جهت رسیدن به‌ این خواسته بردارند. موضوع سلامت و دسترسی همگانی به خدمات درمانی، از جمله اهداف برنامه «دگرگون ساختن جهان ما؛ دستور کار ۲۰۳۰ برای توسعه پایدار» معروف به سند ۲۰۳۰ یا توسعه پایا است.‌ این سند که مجموعه‌ای از اهداف مربوط به آینده است، در سال ۲۰۱۵ توسط سازمان یونسکو معرفی شد و در سازمان ملل متحد به تصویب رسید، و کشورهای عضو را ملزم به رعایت آن کرد. ولی به دلیل مخالفت علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، در‌ ایران سر و صدای زیادی به راه انداخت. 

۱۷ هدف اصلی در‌این برنامه وجود دارد؛ از جمله پایان دادن به فقر، تساوی جنسیتی، تضمین آموزش باکیفیت، ترویج رشد اقتصادی ماندگار، مقابله فوری با تغییرات اقلیمی، و تضمین دارا بودن زندگی توام با سلامت. این سند جایگزینی بود بر برنامه اهداف توسعه هزاره، ولی در پی اعتراض خامنه‌ای به اسلا‌می نبودن اهداف‌ آن، شورای عالی انقلاب فرهنگی در تاریخ ۲۳ خرداد ۱۳۹۶ رای به عدم پذیرش سند ۲۰۳۰ در ایران داد.